Ravioli z nadzieniem z dyni to danie, które ma prawie 500 lat, a dokładnie zostało podane po raz pierwszy na dworze w Mantovie w roku 1549 roku i często we Włoszech serwuje się je w Wigilię Bożego Narodzenia.
Trudno się nie zgodzić, ze stwierdzaniem, że to niesamowite uczucie móc zjeść raviolo, którym zajadano się już w epoce renesansu- tak po prostu, skąpnego w maśle zaaromatyzowanym szałwią i posypanym parmezanem- boskie!
W tym miejscu samo nasuwa się retoryczne pytanie, czy nasze współczesne menu przypadnie do gustu przyszłym pokoleniom.....
Abstrahując od powyższego, muszę powiedzieć, że moje pierwsze podejście do ravioli z nadzieniem dyniowym, nie wróżyło popularności temu daniu- ten się tylko nie myli, kto nic nie robi. Dziś wiem, że problem polegał w całkowicie chybionym doborze dyni. Nadzienie było mdłe i słodkie, w związku z czym całość można było ocenić zaledwie na 1 punkt i to tylko za wkład pracy.
Z czasem przepis na nadzienie zrewidowałam; dobieram gatunki dyni te bardziej wytrawne, dodaję więcej parmezanu, w tło wplatam skórkę z cytryny, która zawsze robi cuda.
Zapraszamy na przepis
Składniki na ciasto:
- mąka pszenna typ 450- 400 g
- całe jaja- 4 sztuki
- sól- szczypta
składniki na nadzienie:
- puree z dyni- 400 g ( użyto gatunku butternut)
- ciasteczka amaretti- 5 sztuk
- starty ser typu parmezan- 50 g
- starta skórka z cytryny- z 1/3 cytryny
- mielona gałka muszkatałowa- szczypta do smaku
- sól- do smaku
- bułka tarta ( opcja, tylko w celu zagęszczenia nadzienia, jeśli to konieczne)
- masło- 1 łyżka
- szałwia- kilka listków
- starty ser typu parmezan
Ten przepis został przeniesiony na nową stronę Tapenda.pl
Aby przejść do całego przepisu. Kliknij TUTAJ
Dajcie spróbować!;-)
OdpowiedzUsuńidziemy spać, cały talerz twój :D
Usuńpozdrawiamy serdecznie
Tapenda
przeginacie z tymi smakołykami tak z rana:D:D:D:D nie można by mnie było oderwać od talerza:D
OdpowiedzUsuńOd razu mi się zachciało takiego ravioli:)
OdpowiedzUsuńA gdzie mostarda? :)
OdpowiedzUsuńNie robiłam nigdy słynnych mantuańskich tortelli i raczej się do nich nie przymierzam. Po ostatniej zupie z dyni na razie ją skreślam z naszego menu. Chyba, że z dodatkeim mięsa lub kiełbasy, które zamaskują jej smak :) Dynia nadaje się tylko do tego, by starszyć w Halloween.
ha ha, moja Droga, a gdzie w Poznaniu dostać mostardę- ?!
UsuńGdyby kogoś interesowało, to rozprawiamy sobie o swego rodzaju owocach kandyzowanych:
http://www.italien-pasta.com/MOSTARDA%20MANTOVANA.php
W każdym razie, gdybym ją nawet miała, to musiałbym znów zrewidować przepis na nadzienie, gdyż wybredna jestem :)
Pierogi mantuańskie, tak jak pisałam w poście, wymagają czasu i prób, aby wyszło wspaniałe sloow food.
Pod tymi składnikami i proporcjami podpisuję się imieniem i nazwiskiem.
Pozdrawawiam serdecznie
Katarzyna Staśkiewicz
w imieniu Tapenda
Klasyk, ale jaki pyszny :) Mi zawsze wychodzi za grube ciasto... a nie mam maszynki, ktoś mi przez przypadek wyrzucił :/. Męcze się zawsze i męcze i poddaje się w końcu... bo nie daje rady rozwałkować ;) Być może to wina wody jaką dodaję do ciasta... :)
OdpowiedzUsuńwina wody, to tylko wtedy jeśli jest jej za mało lub jest zimna. Spróbuj dodać wodę letnią, w kierunku ciepłej oraz w ilości "ile mąka zabierze". 100% ciasto wyjdzie ci mięciutkie jak gąbeczka ciasto i łatwe w wałkowaniu.
Usuńjesli z kolei zdecydujsze się na ciasto typowe jajeczne ( bez wody), jak w tym przepisie to proporcje są następujące: 1 jajko na 100 g maki.
Nie ma siły wyjdzie !
Ja też nie mam maszynki.....
Pozdrawiamy serdecznie
Tapenda